Kontakt
ul. Trakt Lubelski 157,
04-766 Warszawa – Zerzeń
tel./fax (022) 615 64 32
Kancelaria parafialna
poniedziałek- sobota godz.: 8:30 - 9:00
(z wyjątkiem świąt państwowych i kościelnych)
poniedziałek godz. 16:00 - 18:00
(w lipcu i sierpniu w poniedziałek nieczynna)
wtorek godz. 15:00 - 17:00
czwartek godz. 15:00 - 17:00
Msza Święta w niedziele i Uroczystości
Godziny:
7:00, 8:30, 10:00, 11:30, 13:00, 18:00
Sobota godz. 18:00 -
msza z formularza niedzielnego
Msza Święta w dni powszednie
Godz. 7:00, 7:45, 18:00
W lipcu i sierpniu: godz. 7:00, 18:00
Sakrament pokuty
Dni powszednie. 6:45, 17:40
Nowena do MB Nieustającej Pomocy
Środa godz. 18:00,
a w ostatnią środę miesiąca godz. 7:45.
Konto parafialne
Parafia Rzymskokatolicka Wniebowzięcia NMP
Warszawa - Zerzeń
ING BANK S.A.
41 1050 1025 1000 0090 6682 0599
Liczba odwiedzin: 1046832
Katecheza o modlitwie na I Niedzielę Wielkiego Postu
Zaproszenie do modlitwy
Pamiętamy z katechizmu, że Pana Boga możemy o coś prosić, możemy Go przepraszać, dziękować Mu, uwielbiać Go. Możemy z Nim rozmawiać na wszystkie tematy.
Kiedy Apostołowie poprosili Pana Jezusa o nauczenie ich sztuki modlitwy, to On podał słowa Modlitwy Pańskiej. W dalszym pouczeniu podał przykład człowieka, który o północy puka do przyjaciela, prosząc go o pożyczenie chleba, ponieważ chciał nakarmić głodnego człowieka, który przybył do niego w gości o tak dziwnej porze. Przyjaciel początkowo nie miał zamiaru wstać i podać chleba, ale ze względu na natręctwo proszącego spełnił jego prośbę (p. Łk 11,5-8).
Jezus tym przykładem wzywa do natrętnej prośby o chleb, czyli o to, co jest konieczne do życia. W modlitwie Pańskiej możemy wołać: Ojcze, naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień. Wszystko, co nieodzownie potrzebne do życia na ziemi, można wyprosić u Boga, ale trzeba to czynić z wielką wytrwałością. Ta wytrwałość jest dowodem tego, w jakim stopniu zależy nam na otrzymaniu daru. Brak wytrwałości dowodzi, że nam na otrzymaniu daru nie zależy.
Drugą zasadą modlitwy jest zharmonizowanie z wolą Boga. Bóg może mieć zupełnie inne plany i chce nas prowadzić inną drogą niż ta, jaką my sobie wymyśliliśmy. Bóg udziela darów wówczas, gdy pełnimy Jego wolę. Jeśli chcemy pełnić wolę swoją lub innych ludzi, zostawia nas samych. Wiemy też, że Pan Bóg nas kocha i chce dla nas tego, co najlepsze.
Wiemy, że ilość zabawek, jakie dziecko posiada jest odwrotnie proporcjonalna do jego twórczości. Bóg nie chce udzielać darów, które niszczą inicjatywę dziecka. Stara zasada: "Do życia potrzeba niewiele i nie na długo", stanowi punkt wyjścia modlitwy prośby o rzeczy doczesne.
Warto również zwrócić uwagę na to, że w przykładzie podanym przez Jezusa proszący ma na uwadze głodnego przybysza. To jest prośba o chleb dla drugiego człowieka, a więc jest ona aktem prawdziwej miłości wobec niego. To miłość zmusiła do kołatania w drzwi przyjaciela z nadzieją, że ten nie odmówi i poda chleb konieczny do nakarmienia głodnego. Prośby o dary potrzebne innym są częściej wysłuchiwane.
Następnie Jezus zapewnia: Każdy bowiem, kto prosi otrzymuje; kto szuka znajduje; a kołaczącemu zostanie otworzone. Bóg nie jest kelnerem, który przyniesie na tacy to, co człowiek zamawia. Taki obraz Boga jest fałszywy, a niestety dziś częsty. Wielu ludzi obraża się, gdy po "zamówieniu u Boga" odpowiedniego dania, Ten natychmiast nie pojawia się przed nim z tacą. Ludzie obrażeni odchodzą od Boga. Jezus natomiast jasno wskazuje na to, że Ojciec zawsze wysłuchuje, choć nie zawsze daje to, o co człowiek prosi. Daje natomiast Ducha Świętego. Słowa Jezusa są zaskakujące. Powołuje się na ziemskich ojców, którzy dają dzieciom to, o co one proszą. Cyprian Kamil Norwid doskonale to rozumiał, dlatego napisał wiersz: modlitwy idą i wracają,
Nie ma niewysłuchanej.
Skuteczność modlitwy należy rozważyć w atmosferze dobrze funkcjonującego domu. Kochający ojciec zawsze ma na uwadze prawdziwe dobro dzieci, a dzieci doskonale o tym wiedzą, liczą więc nieustannie na to, że otrzymają nie to, co chcą, ani nie to, czego im bardzo potrzeba, lecz to, co jest dla nich dobre. Zaufanie do rodziców ustawia prośby kierowane do nich na stałym i pewnym fundamencie. Rodzice wiedzą, że prośba dziecka nie jest żądaniem, ale jest elementem ich wzajemnego zawierzenia. Dziecko gotowe jest na przyjęcie wyjaśnienia rodziców, dlaczego w danym momencie jego prośba nie zostanie zrealizowana. Odmowa nie jest żadną niespodzianką i nie podważa zaufania dziecka do rodziców. Ono bowiem wie, że wola rodziców jest dla niego najlepszą drogą, bo rodzicom zależy na jego prawdziwym dobru.